Thursday, April 14, 2011

අම්මා..

"සඳවට රන් තරු.. කැකුළු පිපේවා..
හිරුට වලාකුළු.. සළු පැළඳේවා..
පොලවෙහි මිණිමුතු.. කැට බිහිවේවා..
පුතෙකුට අම්මගෙ.. අගය දැනේවා.."

අපි පහුගිය දවසක සිරිපා කරුණා ක‍රන්න ගියානේ.ඉතින් සිරිපා කරුණාක‍රල ආපහු හැටන් වලින් බහින කොට ඇහුනු කවියක කොටසක් තමයි ඔය තියෙන්නෙ.කවියක් කිව්වට මේක කවියක්ම නෙමේ.සී.ටී ප්‍රනාන්දු මහත්මයගෙ සින්දුවක කොටසක්.එත් මේක හැරමිටිපාන හරියෙ කඩේක දාලා තිබුණෙ ගෑණු ළමයෙක් ලස්සන හඬකින් කියන කවියක් විදියට.ඒක එදා තදින්ම හිතට වැදුනා.ගෙදර ඇවිත් එහි මුල් ගීතය පස් හය පාරක්ම ඇහැව්ව.ඒ සිංදුවෙ ලොකු තේරුමක් තියෙනවා දැන් තියෙන ඒවත් එක්ක බලනකොට.මව් සෙහෙහස ගැන කියවෙන මේ සිංදුවෙන් අපිට ගන්න ගොඩක් දේවල් තියෙනව කියල හිතුනා.
අපි අද මේ තැන ඉන්නෙ අපෙ දෙමව්පියො කරපු කැපකිරීම් නිසා.එත් ඒගොල්ලො එහෙම කරන්නෙ අපෙන් ආපහු දෙයක් බලාපොරොත්තුවෙන් නෙමෙයි.එත් අපිට යුතුකමක් තියෙනවා ඒ අයට අවසාන කාලෙදිවත් සැනසීම ලබාදෙන්න.අපි හැමෝගෙම අතින් අම්මගෙ,තාත්තගෙ හිත් දැනුවත්ව හරි නොදැනුවත්ව හරි රිදවෙලා ඇති.ඒ අය කියන හැමදේටම අපිට එකඟ වෙන්න බැරි වෙන්න පුලුවන්.ඒ අය අපි තරම් ඉගෙනගෙන නැති වෙන්න පුලුවන්.ඒ මොනව උනත් අද අපි මේ ලෝකෙ ඉන්නෙ ඒ අය නිසා කියන එක කවදාවත් අමතක කරන්න හොඳ නෑ කියලයි මටනම් හිතෙන්නෙ.

"වහලක් නැති කල ගෙයක් කොයින්දෝ..
අම්මෙක් නැතිකල දැයක් කොයින්දෝ.."

සිංදුව අහල නැති අයට...